Hoe Hoens & Souren Advocaten De Wittenburg door een faillissement heen sleepte

‘We waren zes weken ondernemers’

Een curator moet de boedel verkopen en de oorzaak van het faillissement boven tafel krijgen. Toch gaat Hoens & Souren Advocaten graag een stap verder, zoals bij Kasteel De Wittenburg. Een kijkje in de keuken, maar dan létterlijk. ‘Medewerkers moesten op ons vertrouwen, wij op hen.’

Kasteel De Wittenburg is een begrip in Wassenaar – en ver daarbuiten. Al in 1600 verrees op deze plek een monumentale boerderij, Groot Hoefijzer, die in de achttiende eeuw uitgroeide tot een buitenplaats. Na een grondige verbouwing werd het kasteel in 1855 vernoemd naar de echtgenote van de toenmalige eigenaar: De Wiltenburg, naar Suzanna de Wildt. Later werd dit De Wittenburg. In 1963 nam de vereniging ‘Royal Club of the Netherlands’ een lidmaatschap op het gebruik van het kasteel. Een ‘sleutel’ voor de top van het Nederlandse bedrijfsleven om besloten bijeenkomsten te organiseren. Of het nu ging om Shell of bijvoorbeeld KLM: zocht je exclusiviteit en vertrouwen, dan was De Wittenburg the place to be. ‘Dit gebeurde tot aan de crisis’, vertelt Pierre van Voorst, advocaat en partner bij Hoens & Souren Advocaten. ‘Daarna opende het kasteel noodgedwongen zijn deuren voor andere gebruikers en doeleinden. Van huwelijken tot condoleancebijeenkomsten.’ Zo trouwde dj Armin van Buuren er en gebruikte het tv-programma Boer Zoekt Vrouw het kasteel in 2015 als decor voor de speeddates.

Dagelijkse leiding

Maar toch, de nieuwe koers sloeg onvoldoende aan en begin 2017 werd De Wittenburg failliet verklaard. Een chaotische periode brak aan. Als curator had Pierre onder andere de taak om de oorzaak tot op de bodem uit te zoeken en een koper te vinden. Toch lag de grootste uitdaging niet daar, maar tussen de kasteelmuren, zegt hij. ‘Als curator ben je tenslotte eindverantwoordelijk voor de totale onderneming, inclusief de dagelijkse leiding.’ Die lag in handen van collega’s Frederik Barthel en Ernst Jan van de Velde. Frederik: ‘We hadden maximaal zes weken om tot een verkoop te komen: een strakke deadline voor een mogelijke doorstart. Daarvoor heb je het personeel hard nodig. Ons belangrijkste doel: alles moest door blijven draaien. Eigenlijk zijn we zes weken ondernemers geweest.’

Luisteren en motiveren

Geen gemakkelijke opgave, want een faillissement maakt veel stress en emoties los. Bij alle partijen, en zeker bij het personeel. Ernst Jan: ‘Er ontstonden allerlei onderlinge spanningen. Logisch. Medewerkers moesten door blijven werken, terwijl ze niet wisten wat de toekomst bracht. Hoe houd je zo’n groep dan gemotiveerd?’ De heren kwamen dan ook dagelijks langs, vaak schoven ze aan de keukentafel aan. ‘Zij moesten op ons vertrouwen, wij op hen,’ vervolgt Frederik. ‘We stonden voor ze klaar en boden een luisterend oor. Dat was het belangrijkste. Gewoon, horen wat de kok op zijn hart had.’ En dat werkte. De motivatie groeide, net als het respect voor de drie ‘buitenstaanders’. ‘Er ontstond een bijzonder groepsgevoel, zo van: we laten elkaar niet barsten. Mooi om te zien,’ vindt ook Pierre.

Feestelijke voortgang

Ondertussen werd er aan alle kanten aan De Wittenburg getrokken. Door verzekeraars. Door de pers. Door het Haags Historisch Museum, dat op dag twee al zijn schilderijen terug wilde. En natuurlijk door leveranciers, die direct hun leveringen stopten. Ernst Jan: ‘De verhoudingen stonden meteen op scherp, we moesten nieuwe afspraken maken. Bijvoorbeeld een garantie- of cash-and-carry-regeling, zodat leveranciers toch wilden leveren. Anders konden we alsnog sluiten.’ Gasten, die al maanden eerder de locatie hadden geboekt, moesten sowieso uit de wind blijven. ‘Onze boodschap was eenduidig: geen zorgen, alles gaat door’, verzekerde Frederik. Zo ook een groot, luxe feest, met driehonderd special guests en een high-end programma. ‘Je gaat vanzelf als een ondernemer denken, dus wij wreven al in onze handen. Deze avond zou een flinke klapper voor de kas worden.’ Dat liep anders. Eén groot feest, ja, dat werd het wel. ‘Alleen de manager vertrok in de vroege avond en het personeel keek naar ons. Heren, wat nu?’ Daar hoefden ze niet lang over na te denken, helemaal omdat Ernst Jan zelf jarenlang een hotel-restaurant heeft gerund. ‘We hebben razendsnel geschakeld en het evenement van A tot Z begeleid.’ Totdat ze om vier uur ’s ochtends besloten het licht aan te doen en de schoonmaak te starten. Frederik: ‘Het personeel motiveren, controleren, inspireren en steunen. Dat was die nacht nog belangrijker.’

Scherpe deal

Terwijl Frederik en Ernst Jan het kasteel draaiende hielden, zat Pierre aan de onderhandelingstafel. Het ging om de exploitatiemaatschappij, het vastgoed was eind 2016 al in handen gekomen van een investeerder. Die wilde nu ook de exploitatie van de horeca overnemen. Er ontstonden pittige gesprekken over de voorwaarden. Maar Pierre wist er een goede deal voor de schuldeisers uit te slepen, wat ook de redding van De Wittenburg betekende. Zijn tactiek? Lacht: ‘Tja, een combinatie van branchekennis, juridisch inzicht en pragmatisch lef. Ofwel, snel schakelen en verantwoorde risico’s nemen.’ Eigenlijk gold dit ook voor Ernst Jan en Frederik. ‘We houden van deze hectiek’, besluit Ernst Jan. ‘In zo’n proces wandel je op de randen van de mogelijkheden. De kunst is om er niet vanaf te vallen.’

Een advocaat die de zaak kent

Wordt u als horecaondernemer geconfronteerd met een situatie waarin u genoodzaakt wordt te herstructureren of kampt u met een juridisch geschil? De sector Hotels en Hospitality van Hoens & Souren Advocaten heeft jarenlange ervaring in de horeca en het horecarecht. Neem contact op met Ernst Jan van de Velde.